Zastosowanie i występowanie izotopów promieniotwórczych w środowisku naturalnym

Izotopy to jądra atomowe pierwiastka, które różnią się tylko masą atomową. Maja taką samą ilość protonów, ale liczba neutronów jest inna (np. 12C i 14C). Występują zarówno trwałe izotopy jak i radioaktywne (radioizotopy). Część z nich możemy spotkać w środowisku naturalnym. Przeważająca część jednak jest otrzymywana sztucznie w reakcjach jądrowych. Izotopy radioaktywne są na szeroką skalę stosowane. Są wykorzystywane w: medycynie, technice, biologii, chemii oraz fizyce. Dzięki nim możliwa jest walka z nowotworami. Znalazły także zastosowanie w wykrywaniu wadliwych materiałów, pomiarach grubości, archeologii (datowanie izotopowe), metodzie wskaźników izotopowych.

Izotopy możemy podzielić na izotopy naturalne oraz izotopy sztuczne. Izotopy naturalne to w większości izotopy trwałe. Chlor ma 9 izotopów, ale tylko dwa (35Cl oraz 37Cl) to trwałe izotopy, pozostałe ulegają rozpadowi promieniotwórczemu. Izotopy sztucznie uzyskiwane podczas reakcji jądrowych to w większości izotopy promieniotwórcze.

Wyróżniamy następujące naturalne izotopy promieniotwórcze:

- izotopy wodoru (³H i T, czyli tryt, który wysyła słabe promieniowanie, jego okres półrozpadu ma wartość 12,4 lat. Tryt w niewielkich ilościach występuje w przyrodzie)

- izotop węgla (14C);

- izotop potasu (40K);

- izotop rubidu (87Rb);

- izotop indu (115In);

- izotop lantanu (138La);

- izotop neodymu (150Nd);

- izotop samaru (152Sm);