Zanim wybuchła druga wojna światowa dwaj niemieccy chemicy Fritz Strassman i Otto Hahn przeprowadzili eksperyment, w wyniku którego przy pomocy neutronów rozszczepili jądro uranu. Hahn - radiochemik specjalista od razu rozpoznał prawdziwość reakcji rozszczepienia. Po ogłoszeniu rezultatów Strassmana i Hahna naukowcy natychmiast zaczęli spekulować nad zastosowaniem energii jądrowej do konstrukcji:
- Reaktora jądrowego. Reakcja rozszczepiania ciężkich jąder mogłaby bowiem przebiegać w sposób kontrolowany przez człowieka. Niezliczone zasoby energii, którą mógłby wykorzystać człowiek byłyby spożytkowane w pokojowy sposób.
- Niszczycielska broń. Broń jakiej do tej pory ludzkość nie widziała, o sile rażenia milionowo przekraczającej środki konwencjonalne. Tutaj reakcja rozszczepiania ciężkich jąder mogłaby przebiegać w niekontrolowany sposób.
W ówczesnych czasach szczególnie ta druga opcja okazała się być bardzo atrakcyjną dla polityków, a to za sprawą wiszącej w powietrzu drugiej wojny światowej. Kiedy kolejna wojna światowa wybuchła światowe mocarstwa rozpoczęły ze sobą wyścig, którego celem było władanie bronią jądrową, a tym samym dyktowaniem porządku na świecie.